DE WEG NAAR DE BEKERFINALE
Met een druk op de knop liet Henk Timmer op 28 februari het eerste balletje tevoorschijn komen. ‘Feyenoord’ stond er op geschreven. De haren van de doelman waren nog nat van de douche, na de kwartfinalewedstrijd tegen zijn oude club FC Zwolle, toen hij er hoogstpersoonlijk voor zorgde dat Feyenoord ook de halve eindstrijd een thuiswedstrijd zou spelen. Even later werd in het mini-Kuipje bekend dat NAC Breda de tegenstander zou zijn.
Michael Mols had er in de anderhalf uur die vooraf gingen aan de loting voor gezorgd dat de plek in de halve finale was veilig gesteld. Dankzij een doelpunt van de invaller werd FC Zwolle verslagen. Moeizaam, dat wel. Nadat Roy Makaay vroeg in de wedstrijd de score had geopend, leek er geen vuiltje aan de lucht voor de Rotterdammers. Maar toen Zwolle op slag van rust via Tozé langszij kwam, werd duidelijk dat Feyenoord nog alle zeilen bij moest zetten om met de zege te gaan strijken. Het duurde tot acht minuten voor tijd tot Mols op aangeven van Jonathan de Guzman de bevrijdende winnende treffer binnen kopte.
Een ronde eerder had Feyenoord beduidend minder moeite gehad met de amateurs van SV Deurne. Een klein volksfeest was het desondanks wel geweest in het stadion van Helmond Sport. De aanhangers van de hoofdklasser hadden zelfs speciale shawls laten drukken met de naam van hun ‘vedette’ Ronald Joosten. Het enthousiasme op de tribunes bleef daardoor onverminderd groot, zelfs toen Feyenoord uitliep naar een ruime 0-4 zege. Makaay (2x), De Guzman en Mols tekenden voor de doelpunten, SV Deurne en haar supporters voor een feest dat tot in de late uurtjes doorging.
Het zou de enige uitwedstrijd voor Feyenoord in het bekertoernooi blijken. Ook in de eerste en tweede ronde speelden de Rotterdammers thuis in De Kuip. Eerst moest FC Utrecht eraan geloven. De ploeg van Willem van Hanegem werd vroeg in het seizoen voor de tweede keer in korte tijd met 3-0 verslagen. Opvallende overeenkomst tussen de beker- en de competitieontmoeting: in beide wedstrijden wisten Nicky Hofs, Luigi Bruins en Roy Makaay te scoren.
Ruim een maand later was FC Groningen de tegenstander in De Kuip. Makaay was in die wedstrijd de grote man aan de zijde van Feyenoord door drie keer te scoren in de eerste helft. Het bleken de enige Feyenoord-doelpunten in het duel. Serginho Greene werkte zichzelf weliswaar ook op het scorebord, maar aan de verkeerde kant. Na een uur spelen stond de verdediger in de baan van een schot van Erik Nevland en gaf de bal daarmee de beslissende verandering van richting.
Dat Feyenoord vierenhalve maand later weer in eigen Kuip mocht aantreden had het te danken aan Henk Timmer. Had hij bij de loting voor de halve finale een seconde vroeger of later op de grote rode knop gedrukt, had Feyenoord misschien wel een uitwedstrijd tegen NAC Breda voor de boeg gehad. En getuige de competitienederlaag in Breda, twee weken na de gewonnen halve finale tegen dezelfde tegenstander, was dat misschien een ander verhaal geweest.
Het was de kracht van De Kuip die niet voor het eerst in het bekertoernooi de doorslag gaf in de halve finale tegen NAC Breda. Feyenoord speelde vol zelfvertrouwen en dat resulteerde in de tweede helft in doelpunten van Michael Mols en Denny Landzaat. Zodoende plaatste Feyenoord zich voor het eerst sinds 2003 voor de finale van de KNVB beker. Zondag in De Kuip is Roda JC daarin de tegenstander. Na een geslaagde generale repetitie vorige week is Feyenoord er klaar voor.