Oer-Feyenoorder Coen Moulijn overleden
Feyenoord heeft met grote droefenis kennisgenomen van het overlijden van oud-speler Coen Moulijn. Het clubicoon stierf in de nacht van maandag op dinsdag even na middernacht aan de gevolgen van een herseninfarct. De al bij leven legendarische linksbuiten is van onschatbare waarde geweest voor de ontwikkeling die Feyenoord in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw heeft doorgemaakt. In die periode groeide Feyenoord van één van de beste voetbalverenigingen van Nederland uit tot internationaal vermaarde topclub, met het winnen van de Europa Cup 1 en de Wereldbeker in 1970 als ultieme bekroning. Moulijn, die door veel van zijn oud-collega’s wordt omschreven als de beste voetballer die Feyenoord ooit heeft gehad, speelde een zeer belangrijke rol in die ontwikkeling. Nog altijd is Moulijn één van de populairste voetballers die Feyenoord ooit heeft gehad. Voor ‘Coentje’ alleen al kwamen tienduizenden supporters naar De Kuip. Coen Moulijn is 73 jaar geworden.
Coen Moulijn werd op 15 februari 1937 geboren aan de Bloklandstraat in de Oude Noorden. Hij leerde er voetballen in het doodlopende stuk van de straat. Als kleine jongen sloot hij zich aan bij Xerxes, waar hij op 28 februari 1954 debuteerde in het eerste elftal. In de zomer van 1955 maakte Moulijn de overstap naar stadgenoot Feyenoord, de club waarvoor hij uiteindelijk liefst zeventien seizoenen zou spelen.
In totaal speelde Moulijn 487 competitieduels voor Feyenoord, waarmee hij tussen 1955 en 1972 de Europa Cup I, de Wereldbeker, vijf landstitels en twee KNVB-bekers wist te winnen. De lichtvoetige linksbuiten was een artiest op de vleugel, die met zijn passeerbeweging en uitstekende voorzet ontelbaar veel Rotterdamse goals voorbereidde. Spitsen als Cor van der Gijp en Ove Kindvall dankten een groot deel van hun productie aan de precisie waarmee Moulijn zijn voorbereidende werk deed. Op zijn beurt kon Moulijn zich uitleven op de vleugel dankzij spelers als Cor Veldhoen die met liefde het vuile werk voor hem opknapte.
In de jaren vijftig en zestig was Coen Moulijn de grote publiekstrekker van Feyenoord. ‘Als Coentje en Kieboom op de middenstip gaan klaverjassen, zit De Kuip al halfvol’, was in die tijd een bekend Rotterdams gezegde. ‘Coentje’ was in heel Europa befaamd om de passeerbeweging waarmee hij vele tegenstanders op het verkeerde been zette. Ondanks aanbiedingen met blanco cheques van internationale topclubs bleef Moulijn tot aan het einde van zijn carrière bij Feyenoord. Mede daarom was de Rotterdammer mateloos populair bij het legioen en kreeg hij ook nadat hij gestopt was nog veel aanvragen voor het slaan van een eerste paal of het doorknippen van een lintje. ‘Zonder overdrijving mag ik toch wel zeggen dat ik een legendarische figuur ben’, zei de toch zeer bescheiden en aimabele Moulijn daarover in het boek Coen Moulijn vertelt dat in 1971 verscheen.
Moulijn debuteerde op 8 april 1956 al op 19-jarige leeftijd in het Nederlands elftal. Er lag een grote interlandcarrière voor hem in het verschiet, maar de 38 interlands die hij uiteindelijk zou spelen waren er eigenlijk veel te weinig. Verschillende bondscoaches weigerden een beroep op Moulijn te doen, omdat ze vonden dat hij te veel pingelde en te weinig meedeed als hij de bal niet had. Desalniettemin speelde de Feyenoorder ook in dienst van Oranje talloze gedenkwaardige wedstrijden.
Op 9 juni 1972 speelde Moulijn zijn afscheidswedstrijd bij Feyenoord, tegen het nationale elftal van Uruguay. Na zijn actieve carrière had Moulijn tot aan zijn overlijden een kledingwinkel aan de Langenhorst in Rotterdam, die hij al tijdens zijn carrière opende. Ook was hij een seizoen bij Feyenoord actief als elftalleider. Moulijn bleef altijd een zeer trouw bezoeker van de thuiswedstrijden van zijn grote liefde en een graag geziene gast in de business unit ‘Het Oude Noorden’ van Willem van ’t Wout in De Kuip.
Al bij leven kreeg Coen Moulijn de waardering die hij verdiende. Zo mocht hij in oktober 2009 een door kunstenaar Tom Waakop Reijers vervaardigd bronzen standbeeld van zichzelf op het voorplein van De Kuip onthullen en verscheen op diezelfde dag een stoeptegeldikke biografie. ‘Misschien heb ik het zelf afgedwongen dat er nu een boek en een beeld is van mij, maar ik sta er toch wel van te kijken’, sprak een vereerde Moulijn bij die gelegenheid. Het was echter een eerbetoon dat hem toekwam. De naam van Coen Moulijn zal voor altijd onlosmakelijk verbonden zijn met Feyenoord.
In totaal speelde Moulijn 487 competitieduels voor Feyenoord, waarmee hij tussen 1955 en 1972 de Europa Cup I, de Wereldbeker, vijf landstitels en twee KNVB-bekers wist te winnen. De lichtvoetige linksbuiten was een artiest op de vleugel, die met zijn passeerbeweging en uitstekende voorzet ontelbaar veel Rotterdamse goals voorbereidde. Spitsen als Cor van der Gijp en Ove Kindvall dankten een groot deel van hun productie aan de precisie waarmee Moulijn zijn voorbereidende werk deed. Op zijn beurt kon Moulijn zich uitleven op de vleugel dankzij spelers als Cor Veldhoen die met liefde het vuile werk voor hem opknapte.
In de jaren vijftig en zestig was Coen Moulijn de grote publiekstrekker van Feyenoord. ‘Als Coentje en Kieboom op de middenstip gaan klaverjassen, zit De Kuip al halfvol’, was in die tijd een bekend Rotterdams gezegde. ‘Coentje’ was in heel Europa befaamd om de passeerbeweging waarmee hij vele tegenstanders op het verkeerde been zette. Ondanks aanbiedingen met blanco cheques van internationale topclubs bleef Moulijn tot aan het einde van zijn carrière bij Feyenoord. Mede daarom was de Rotterdammer mateloos populair bij het legioen en kreeg hij ook nadat hij gestopt was nog veel aanvragen voor het slaan van een eerste paal of het doorknippen van een lintje. ‘Zonder overdrijving mag ik toch wel zeggen dat ik een legendarische figuur ben’, zei de toch zeer bescheiden en aimabele Moulijn daarover in het boek Coen Moulijn vertelt dat in 1971 verscheen.
Moulijn debuteerde op 8 april 1956 al op 19-jarige leeftijd in het Nederlands elftal. Er lag een grote interlandcarrière voor hem in het verschiet, maar de 38 interlands die hij uiteindelijk zou spelen waren er eigenlijk veel te weinig. Verschillende bondscoaches weigerden een beroep op Moulijn te doen, omdat ze vonden dat hij te veel pingelde en te weinig meedeed als hij de bal niet had. Desalniettemin speelde de Feyenoorder ook in dienst van Oranje talloze gedenkwaardige wedstrijden.
Op 9 juni 1972 speelde Moulijn zijn afscheidswedstrijd bij Feyenoord, tegen het nationale elftal van Uruguay. Na zijn actieve carrière had Moulijn tot aan zijn overlijden een kledingwinkel aan de Langenhorst in Rotterdam, die hij al tijdens zijn carrière opende. Ook was hij een seizoen bij Feyenoord actief als elftalleider. Moulijn bleef altijd een zeer trouw bezoeker van de thuiswedstrijden van zijn grote liefde en een graag geziene gast in de business unit ‘Het Oude Noorden’ van Willem van ’t Wout in De Kuip.
Al bij leven kreeg Coen Moulijn de waardering die hij verdiende. Zo mocht hij in oktober 2009 een door kunstenaar Tom Waakop Reijers vervaardigd bronzen standbeeld van zichzelf op het voorplein van De Kuip onthullen en verscheen op diezelfde dag een stoeptegeldikke biografie. ‘Misschien heb ik het zelf afgedwongen dat er nu een boek en een beeld is van mij, maar ik sta er toch wel van te kijken’, sprak een vereerde Moulijn bij die gelegenheid. Het was echter een eerbetoon dat hem toekwam. De naam van Coen Moulijn zal voor altijd onlosmakelijk verbonden zijn met Feyenoord.