Bericht uit de bergen: Jari Schuurman
Het leven lacht Jari Schuurman toe. Voor de blonde aanvallende middenvelder is 2015 nu al een meer dan bijzonder jaar. In januari reisde hij met Feyenoord mee naar Dubai, net nadat hij in De Kuip tegen FC Emmen zijn officieuze debuut had gemaakt in de hoofdmacht. Vervolgens trainde hij de rest van het seizoen op regelmatige basis mee met het eerste elftal, terwijl hij zich deze voorbereiding mag bewijzen tegenover hoofdcoach Giovanni van Bronckhorst. ‘Ik zit lekker in mijn vel’, vertelt Schuurman tijdens het trainingskamp in Seefeld. ‘Voor mijn gevoel hou ik me goed staande.’
De talentvolle middenvelder heeft het naar zijn zin in Oostenrijk. ‘Het is genieten hier. Natuurlijk ligt het niveau tijdens de trainingen erg hoog, een stuk hoger dan ik in A1 gewend was. Wat dat betreft heeft het voor mij erg geholpen dat ik de afgelopen maanden al veel bij de groep werd betrokken. Daardoor is er weinig meer echt nieuw en kan ik me volledig focussen op mijn ontwikkeling.’
Wat wel nieuw is voor Schuurman, is de aandacht waar hij sinds zijn optreden tegen Emmen en als lid van de A-selectie steeds meer mee te maken krijgt. ‘Twee jaar geleden kon ik overal rustig doorlopen, nu word ik vooral in mijn woonplaats Gorinchem steeds vaker herkend op straat’, glimlacht hij. ‘Dat is wennen, maar vooral heel leuk.’
‘Als jonge speler is het geweldig om met een trainer als Giovanni van Bronckhorst te mogen werken, die op het allerhoogste niveau heeft gespeeld’, vervolgt Schuurman. ‘Toevallig zag ik deze week een filmpje voorbij komen van zijn prachtige doelpunt met Oranje tegen Uruguay, deze week precies vijf jaar geleden. Toen dacht ik wel even: zo, dat is onze trainer. Ook Dirk Kuyt is natuurlijk een heel grote speler. Vorig jaar speelde hij nog in de halve finale op het WK. Toch went het snel om met zo’n grote naam op het veld te staan. Dat moet ook, want uiteindelijk is hij een teamgenoot, net als alle andere jongens.’
Tijdens de eerste weken van de voorbereiding krijgt Schuurman van de technische staf vooral de opdracht om meer aan de bal te komen. ‘Een van mijn sterke punten als aanvallende middenvelder is mijn scorend vermogen, maar soms sta ik te diep. Vorig jaar bijvoorbeeld scoorde ik bij de beloften tegen Jong Sparta vier keer, alleen bleek achteraf dat ik die wedstrijd de minste balcontacten had van het team. Dat betekent dat ik nog meer de bal kan en moet opeisen, dat is iets waar ik in wil groeien.’